Trochę odgrzewany kotlet. Spore, bardzo dobra gra ze stajni EA której premiera odbyła się w zeszłym roku jest dobrym przykładem na to, że zabezpieczenia elektroniczne nie dość, że nie spełniają swoich założeń to dodatkowo prowokują użytkowników do sięgnięcia po mało legalne metody. Paranoja?…
Jak w dzisiejszych czasach mierzyć sukces gry komputerowej? Liczbą ściągniętych wersji pirackich (trackerów) – tak przynajmniej można to robić na przykładzie Spore.
500 tys. kopii gry Spore ściągnięto w jeden tydzień tylko na PirateBay dzięki czemu ten tytuł (a właściwie jego producent Electronics Arts) został okrzyknięty „most downloaded game„. Przykre bo nad Spore pracowało bardzo dużo ludzi i wydano kupę kasy na promocję – ktoś zawalił cały pomysł nakazem ubrania całej gry w zabezpieczenie jakiego klienci nie akceptują.
Wszystko dzięki DRM – na Amazonie (w kilka tygodni po premierze) pod grą pojawiło się 2,219 opinii użytkowników z czego uwaga, uwaga – 2,018 z nich oceniło grę dając tylko jedną gwiazdkę (sic!) aby zaprotestować przeciwko zastosowaniu technologii DRM do zabezpieczenia gry.
Zastanówmy się ile osób będzie zmuszonych do przejścia na „ciemną stronę mocy” tylko dlatego, że nośnik, który dostali od producenta gry, filmu czy muzyki np. nie chce się odpalić na kolejnym komputerze, nie pozwala zrobić MP3 (bo chcę mieć wersję na swoim odtwarzaczu) ani innych normalnych rzeczy.
Jeden z często spotykanych tekstów komentarza na Amazon.com to „jako klient chcę mieć możliwość decydowania gdzie odtwarzam i komu pożyczam swoją własność„. Zrozumiała jest chęć autorów i producentów od ochrony swoich dzieł ale pokazuje powyższy przykład może zdarzyć się tak, że właśnie poprzez zastosowanie zabezpieczeń bardzo wkurzymy swojego klienta.
I bądź tu człowieku mądry i staraj się dogodzić wszystkim.
PS. A tu poczytacie ile BSA czyli polski pies na piratów ściągnął z nich odszkodowań.
